Obaba ezaguna baino lehenago asmatu zigun Bernardo Atxagak Bela Kabela, Nikolasa eta Patxi Nubolariren lurra. Bela Kabelak ez ditu bostehun biztanle, nahiz eta bertakoak hori entzutean haserretzen diren, haien landa animaliek ere belakabelatar izateko eskubiderik badutelako, zer arraio! Ringo Gorringo ere kontaketa horretatik kanpo gelditzen da, baina Txarles, aldiz, ez da haserretzen, aireplano baten aberria zeru zabala baita, eta gutxi axola beraz Bela Karabela...
Horixe da Nikolasaren herria, eta herri xelebre batek, biztanle xelebreak behar ditu nahitaez... Euria goian-behen egunetan ari duelako postariak dira biztanleetan zoriontsuenak, eta tarteka, que llueva que llueva ere kantatzen dute, luzaroan jarrai dezan. Ongi irakurri duzu, bai! Que llueva, que llueva, la virgen de la cueva...
Bernardo Atxaga idazle serioa da, baina gazteentzako istorio mordoxka idatzi du, eta Nikolasa eta Ramuntxo Detektibearen abenturek beren lekutxoa hartu zuten aspaldi Euskal Gazte Literaturaren mundu oparoan, Eguillorren marrazki freskoek lagunduta. Ramuntxo ezagutu ostean, Constantinopla berriak eraikitzeko gogoa ere sortuko zaizu agian. Eta baita, akaso,
Nikolasaren abenturak eta kalenturak liburua eskuratzeko gogo
irresistibilea ere! Batek daki!
