larunbata, maiatza 21, 2016

Burua txoriz beterik

Albertoren bizitza seme gazteenaren istripuarekin batera erabat irauli da… Goitik behera. Baina bizitza hori da, etengabeko joanean dabilen gurpil handia. Ostaizkari berean onartzeko eskatzen dionean, loreontzia bizkarrean daraman geranioa dela dio.

Ez dut lorik egiten, ez dut libururik irakurtzen, arnasa hartzen jarraitzen dudalako bizi naiz. Egutegian irakurri dudalako dakit udaberria hastear dagoela, baina niretzat euria ari du, etenik gabeko euria… Ez, ez; euria ez; nik gustuko dut euripean ibiltzea… Ibai batean itotzen ari naiz, bai, hori da, ura eztarritik behera erortzen hasi zait eta birikak ureztatu baino lehen irtetea lortzen ez badut… Zerbait behar dut berriro bizitzen hasteko.

Artean, helduen bizitza ulertzea kosta zaie haurrei… Helduek ez dute bururik, gauza ulertezinak egiten dituzte, eta kontu handiz ibili ezean ez digute berrogei urteko zaharrak izaten utziko…Berrogei urtekoek nahi dutena egin dezakete, eta pirata izatea mundiala litzateke!

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina