Maiatzaren lehena Langileen eguna da, baina aurten, baita amaren eguna ere… Horregatik hautatu dugu Karmele Jaioren istorio hau.
 |
| zinemara egindako egokitzapena |
Nereak txikitako argazki bat du eskutan, amaren oroitzapenak pizteko itxaropenez ospitalera ekarritako argazki bat. Baina ama lo dago. Haren eskuei begira geldituko da, eta gauzak nola diren… Haren eskuek, izaretan idatzirik dagoen ospitale hitza erdizka estaltzen dutenez, tale baino ez daiteke irakur… Tale ipuina da ingelesez, eta aitak txikitan irakurtzen zion Alice gogoratzen dio, ama ere ipuin batean bizi dela pentsatzen duen bitartean. Oroitzapenetan murgilduta, amaren eskuak josten ere gogoratzen ditu, eta baita idazten ere… eta bera laztantzen… Eta errudun sentitzen da, ama oroimena galtzen hasia zela ohartu ez delako.
Nerea kazetaria da, eta batzutan, kontatu behar duenaren beldur badela aitortu behar… Ogibide horrek egonezina sortzen dio sarri, deserosotasuna. Ospitalean, halako batean hasi da ama tarteka zerbait esaten, baina zeri buruz ari ote da? Amaren iragana ezagutzen hasiko den einean ezagutuko ditu Nereak bere portaeren arrazoiak.
iruzkinik ez:
Argitaratu iruzkina