osteguna, apirila 28, 2016

Vampiria

Mikelek orduan begiak itxi zituen. Eta, besterik gabe, desagertu egin zen. Ospitaleko edonor orduantxe edozergatik ganbarara joan balitz eta, argia piztuta, ohea zegoen aldera begiratu balu, ez zuen haren gainean inor ikusiko, nahiz eta Mikel benetan egon hantxe etzanda, lo-edo.
Eta hiru solairu beherago, bi lagunentzako logela txiki batean, Selene ohean dardarka zegoen, begirik bildu ezinik hotzaren hotzez.

Mendabaldeko Europan,
Nonbaiteko Ospitale Psikiatrikoan idazten du Selenek bere egunerokoa, gertatzen zaizkionak ahaztu baino lehen, edo erabat erotu baino lehen... edo akaso gertatzen zaizkionak ulertzeko modu bakar gisa. Bere bakardadean, egunak eta gauak nahasiko zaizkio, eta Mikelen irribarre goxoak espero ez dituzun gogo eta desirak esnatuko dizkio...

iruzkinik ez:

Argitaratu iruzkina